ماده افزودنی حباب هواساز بتن در یک سر خود زنجیره بلند هیدروکربنی و در سر دیگر خود دارای جز قطبی است. سر قطبی تمایل به قرارگیری در آب دارد و سر غیر قطبی تمایل به قرارگیری در هوا دارد. این جهت گیری ها، حباب هایی را که وارد اختلاط بتن می شوند پایدار می کند. البته مولفه های گوناگونی در طرح اختلاط وجود دارد که روی میزان هوای بتن تازه اثر گذار خواهد بود. به طور مثال مولفه هایی مانند افزایش مقدار سیمان، افزایش نرمی سیمان و افزایش دما و پمپاژ بتن موجب کاهش میزان هوا شده و مولفه هایی مانند افزایش مواد قلیایی موجب افزایش میزان هوا در بتن خواهد شد.
خواص و اثرات حباب هواساز بتن:
- افزایش مقاومت بتن در برابر سیکل های مکرر ذوب و انجماد
- کاهش نفوذ پذیری بتن
- حفظ و پایدار ماندن حباب های هوای ایجاد شده در بتن
- افزایش دوام و پایایی بتن در شرایط محیطی سرد
- کاهش آب اختلاط بتن بدون ایجاد خلل در کارایی بتن
- کاهش پوسته شدن سطح بتن به علت تولید حباب ریز هوا
- کاهش پیوستگی لوله های مویینه در بتن به لحاظ گسسته شدن
- مسیر آن ها به واسطه تشکیل حباب های هوا
- کاهش آب انداختگی و جداشدگی سنگدانه ها به علت افزایش
- چسبندگی و قوام بیشتر بتن
- افزایش کارایی بتن مخصوصاً در بتن هایی که فقر ریز دانه دارند.
کاربردهای حباب هواساز بتن:
- باند فرودگاه ها، راه های بتنی، عرشه پل ها
- کلیه سطوح وسیع بتنی که در معرض یخبندان قرار دارند.
- ساخت بتنی مطلوب برای سد ها و مخازن و شبکه های آبیاری و زهکشی
- بتن ریزی در مناطق سردسیر
- ساخت جداول و کفپوش های بتنی
- ساخت و اجرای بتن سردخانه ها
- مناسب برای استفاده در بتن های حاوی سیمان با میزان آهک بالا
- مناسب برای اجرای بتن های کف و رویه های بتنی که در معرض هوای آزاد قرار دارند.