یکی از مشهورترین این مصالح کامپوزیت های پلیمری هستند. بتن پلیمری مخلوطی متشکل از الیاف، رزینهای پلیمری و سنگ دانه های ریز دانه و درشت دانه است. در اختلاط بتن های پلیمری از آب استفاده نمی شود. در عوض، رزین مایع معروف به مونومر، به وسیله ی واکنش های شیمیایی که با عنوان پلیمری شدن شناخته میشوند، باعث چسبندگی، سفت شدن و کسب مقاومت می شود.