سازه فضایی تخت سازه فضایی ویتر

با صنعتی شدن و توسعه دنیای مدرن تقاضا برای استفاده از سازه های با دهانه های بزرگ افزایش یافت، سازه های فضایی به دلیل تنوع بسیار و انعطاف پذیری، ابزار با ارزشی برای دستیابی به فرم های جدید توسط معماران و مهندسان می باشند. هم زمان با توسعه راه آهن و صنعتی شدن تولیدات کالاها، تقاضا جهت سازه های با دهانه های وسیع تر، یک دوره جدید در توسعه فرم های سازه ای جدید آغاز شد. در اولین مرحله مجموعه ای از خرپاهای متنوع شکل گرفت و در مراحل بعدی سازه فضایی سه بعدی به وجود آمد. بسیاری از فرم های سازه ای به ویژه اغلب سازه های فضایی از مدول هایی تشکیل شده اند، از مزایای سازه فضایی می توان به مقاومت بالا و سبکی وزن با فرم های چهار وجهی سه بعدی صلب یاد آور شد. از آن ها در بسیاری از پروژها استفاده نمود. اجزای سازه فضایی در مجموع شامل اتصالات ریخته گری شده و ماشین کاری شده و اعضای لوله ای می باشد. از انواع سازه فضایی می توان به سازه فضایی تخت، سازه فضایی قوسی (چلیک)، سازه فضایی گنبدی، سازه فضایی فرم آزاد اشاره نمود.

سازه فضایی تخت به دو شکل تک لایه و دولایه و چند لایه اجرا می شود که سازه فضایی تک لایه تخت از مجموعه ای از اعضای تشکیل شده که محور هایشان در یک صفحه قرار دارند و به صورت صلب به هم متصل شده اند. در این نوع سازه فضایی گوی های سازه به صورت ۹۰ و در راستای موازی هم به صورت شبکه ای به هم متصل شده و اجرا می گردد. البته متداول ترین کاربرد سازه فضایی تخت تک لایه بیش تر در نور گیر ها و سر در ورودی های ساختمان که فشار زیادی تحمل نمی کنند، استفاده می شود.