قیر محلول پالایش نفت جی

چسباننده های سیاه شامل مواد قیری و قطرانی هستند. امروزه دو نوع قیر معدنی و نفتی در ساختمان مصرف می شود. ویژگی های عمومی قابل توجه چسباننده های سیاه عبارتند از: غیر قابل نفوذ بودن در برابر رطوبت و آب، عایق بودن الکتریکی، پایداری در برابر اسیدها، بازها و نمک ها، قابلیت ارتجاع، چسبندگی به سایر مصالح و تشکیل قشر نازک بر روی آن ها ، از طرفی چسباننده های سیاه دارای معایبی هستند که اهم آنها عبارتند از: تجزیه شدن در گرمای زیاد و تبدیل آن ها به زغال همراه با اشتعال، از دست رفتن چسبندگی آن ها در محیط های مرطوب و آلوده به خاک و مواد نرم و تغییر شکل در برابر فشار و برخی حلال ها.

قیرهای خالص از پالایش نفت خام به دست می آیند. در اثر حرارت دادن نفت خام، بنزین، حلال های نفتی، نفت چراغ، نفت گاز و سایر روغن های سبک آن در برج های تقطیر پالایشگاه جدا شده و در گرمای بیش از حدود 380 درجه (در فشار عادی) قیر آن به جا می ماند که به صورت جامد یا نیمه جامد است. چنان چه تقطیر در خلا انجام شود، گرمای مذکور کاهش می یابد. نفت خام به انواع آسفالتیک، پارافینیک و آسفالتیک پارافینیک تقسیم می شود. بیش تر نفت های خام معادل ایران از نوع آسفالتیک پارافینیک است. قیری که از نفت آسفالتیک به دست می آید برای کارهای راه سازی از همه مناسب تر است. با روش های ویژه ای پارافین قیرهای پارافینیک را جدا کرده و در راه سازی به مصرف می رسانند.